Jong geleerd, oud gedaan. Dat gaat zeker op voor deze drie talentvolle sporters. Zo werd Jenna Ben Driss (9) vorig jaar wereldkampioene in zowel het kickboksen als het thaiboksen, pakte skater Keet Oldenbeuving (13) de Europese titel en groeide darter Justin van Tergouw (17) uit tot de beste jeugdspeler van de wereld. Een voorstelrondje.
Nu nog een bijnaam voor Justin van Tergouw
De drie pijlen in zijn hand vertellen een heel verhaal. Het zijn de pijlen van zijn vader. Justin van Tergouw (17) was zes jaar toen hij overleed. Met darts had hij niet veel. Hij voetbalde, gooide thuis af en toe een pijltje, maar keek zelden op televisie naar Barney of Taylor. Maar na het overlijden van z’n vader ging hij steeds vaker naar diens zolder om te darten.
Zo begon het. En nu, elf jaar later, is hij de beste jeugdspeler ter wereld. In 2017 pakte hij de wereldtitel bij zowel de BDO als de WDF en werd Europees kampioen. En hij won nog veel meer prijzen, te veel om op te noemen.
=====================
Met pijlen van zijn vader
werd hij wereldkampioen
=====================
In het voorjaar raakte hij geblesseerd en deed enkele maanden geen toernooien. “Het liep daarna niet lekker,” zegt hij. Ook omdat hij flink was gegroeid. “Ik heb mijn stijl veranderd en hou de pijl nu anders vast. Ik sta ook anders.” Hij probeerde het ook met andere pijlen en kwam bij die van zijn vader uit. Juist met die pijlen werd hij in het najaar wereldkampioen (WDF) en prolongeerde begin 2018 zijn titel op Lakeside (BDO) tijdens zijn laatste partij bij de jeugd. Bijzonder, geeft Van Tergouw toe. “Maar als ik gooi ben ik er niet mee bezig.”
Hij gooit constant, is mentaal sterk, kan goed met druk omgaan, heeft geweldige finishes in huis. Kenners zien in hem de opvolger van Michael van Gerwen. Maar Van Tergouw is geen jongen van grote woorden. Te bescheiden. Of hij ooit tussen die grote jongens bij de topbond PDC staat? “Dan moet je je eerst kwalificeren. Dat kan, maar het is een lange weg.”
Misschien wel korter dan hij aangeeft. Afgelopen jaar versloeg hij Van Barneveld en Whitlock al tijdens demonstratiepartijen. Van Tergouw heeft alles om een topper te worden, op één ding na. Een goeie bijnaam.
Kleine Jenna Ben Driss kan een grote worden
Ze is pas 9 jaar en weegt amper 25 kilo. Maar in de ring is het frêle lijfje van Jenna Ben Driss een en al furie. Ze slaat en schopt snoeihard op haar trainer in. Het is verbluffend, indrukwekkend.
In april werd ze kampioen van de Benelux. In het najaar greep ze in het Italiaanse Carrara twéé wereldtitels, zowel in het kickboksen als het thaiboksen (muay thai). In die laatste discipline is het ook toegestaan om met de ellebogen en knieën toe te slaan. Clinchen dus. En dat vindt Jenna leuk. “Ze is een allroundvechter,” aldus haar trainer Robbert van den Heuvel bij Team Suboxer in Nieuwegein. “En ze kan tactisch goed switchen.”
=====================
Jenna spart met de jongens
en die gaan huilend naar huis
=====================
Twee jaar geleden zat ze op jazzballet. Saïd Ben Driss, haar vader: “Daar vond ze niks aan. Via een vriend kwamen we hier terecht. Jenna was gelijk verkocht.” Van den Heuvel ook: “Je zag het meteen. Haar mindset om te willen vechten is bijzonder. Ze is zó gedreven. Met de juiste motoriek voor de sport, kracht. Echt, ze kan een heel grote worden.”
Kickboksen is booming. Bij Team Suboxer zag Van den Heuvel in vijf jaar tijd het aantal leden van zo’n 130 naar 300 stijgen. “Veel jeugd, maar ook hun ouders die meekomen. Zelfs de moeders. Het is een heel goeie training. Fysiek, maar ook geestelijk. Het vraagt om discipline.” Niet iedereen stapt vervolgens ook in de ring. Jenna wel. Saïd: “Daar wordt ze echt heel blij van.”
Een bijzonder talent dus, dat overigens van korte antwoorden houdt. Of ze in Carrara nerveus was? “Nee,” zegt ze. Waren er tegenstanders voor wie ze misschien een tikkeltje bang was? “Nee.”
Met wie kan ze overigens sparren bij Team Suboxer? Van den Heuvel: “Vaak met jongens. Die gaan huilend naar huis.”
Keet skatet zich omhoog op world ranking
Zodra ze van school thuiskomt doet ze een maaltijd uit de vrieskast in haar rugzak, neemt haar board onder de arm, steekt haar OV-chipkaart bij zich en weg is ze. Op naar het skatepark van Utrecht, Amsterdam, Den Bosch of soms Eindhoven. Na een uur of vijf op haar board keert Keet Oldenbeuving (13) weer naar huis. Zo gaat dat vrijwel dagelijks.
De Europees jeugdkampioene van 2017 deed afgelopen jaar veel internationale wedstrijden om te stijgen op de world ranking (alle leeftijden street) waar ze nu schommelt rond plek 12. “Hoe hoger je staat hoe groter de kans op World Cups en de Olympische Spelen.” In Tokio is skateboarden in 2020 immers voor het eerst Olympisch en Skatekeet is als jongste opgenomen in de Nederlandse selectie. “Tokio zou mooi zijn, maar anders komt het vier jaar later wel.”
=====================
Keet is als jongste opgenomen
in Olympische selectie
=====================
Het stoeien en spelen is serieuzer geworden. Met sponsors, trainer, fysiotherapie en voedingsdeskundige. Keet deed in 2017 wedstrijden in heel Europa én in Californië. Die reis naar de bakermat van het skaten inspireerde haar. Sinds haar terugkeer in november beheerst ze nieuwe tricks, zoals de Smith en de Crooked. En hoe groter het arsenaal hoe beter. “Het leuke van skateboarding is ook dat je altijd nieuwe dingen kunt uitproberen. En er zijn nog veel tricks die ik niet beheers.”
Waar ze zeker goed in is? “Rail. Veel vinden dat eng, je moet het ook durven.” En ze is op haar best in een klein park. “Hoe kleiner, hoe beter. Ik kan snel schakelen, goed variëren. Kleine dingetjes. Rudy Broer, mijn trainer, zegt wel eens dat er weinig in de wereld zijn die dat zo kunnen.”
Ze kan zich geen leven zónder board voorstellen (“ik slijt er één per twee, drie weken”). Elke dag een uur of vijf, heerlijk. En vaak vallen? “Ja, best veel. Vaak kneuzingen, maar nooit iets gebroken. Eén keer, maar dat was bij het achteruitlopen.
Tekst: Pim van Esschoten
Foto’s: Ankie Hogewind