Utrecht is gezegend met veel sporttalent. De komende tijd plaatst de Utrechtse Sportkrant wekelijks op woensdag een topper in spé in de schijnwerpers. Didier Dijkstra (12) wil een groot kunstrijder te worden, de sport waarin Sjoukje Dijkstra en Joan Haanappel Nederland internationaal op de kaart hebben gezet.
Van jongs af aan wist hij het al. Kunstrijden op de schaats vond hij veel leuker dan voetbal of hockey. Nadat de inmiddels 12-jarige Didier Dijkstra zijn zus zag rondrijden op de kunstschaatsen, was hij er zeker van. ‘Dat wilde ik ook’, zegt hij vastberaden.
Zo gebeurde het dat hij op 7-jarige leeftijd de ijzers onderbond en definitief het gladde ijs op stapte. Als klein jongetje begon hij bij KVM in Utrecht, nu traint Didier Dijkstra fulltime bij kunstrijvereniging De Drechtsteden in Dordrecht. ‘Ik train vijf keer in de week en daar ben ik gemiddeld tussen de 15 en 20 uur mee bezig. Mijn ouders brengen me en die blijven dan wachten tot ik klaar ben, daar gaan ook nog de nodige uren in zitten. Een hele onderneming maar de vereniging heeft een grote wedstrijdgroep welke op alle niveaus deelneemt aan zowel nationale als internationale wedstrijden. Daar kan ik continu blijven groeien en dat is wat ik voor ogen heb’, geeft hij onomwonden aan.
Bij DDD staat het plezier in de sport centraal, maar wordt er serieus getraind. Dat is ook hoe Didier, die in een iPad klas op het Leidsche Rijn College zit, zijn sport benadert. Hij praat net zo makkelijk als dat hij zich over het ijs beweegt. Het plezier straalt er van af, ook wanneer hij het over zijn ambitie heeft die hij prima onder woorden weet te brengen.
Hoogste plekje
Een paar weken geleden nam hij deel aan een internationale wedstrijd in Oostenrijk. ‘In mijn leeftijdsklasse werd ik derde maar als sporter ga je natuurlijk altijd voor het hoogste plekje. Het kunstschaatsen is een sport waarin veel trainingsuren nodig zijn en die stop ik er dan ook graag in. Veel tijd om met vriendjes af te spreken heb ik niet want mijn huiswerk moet ik natuurlijk ook doen.’
Zijn grote doel heeft hij helder voor ogen. ‘Op schoolgebied wil ik mijn vwo-diploma halen om daarna richting de universiteit te gaan. Aan de TU in Delft zou ik graag Technische Informatica willen studeren.’ Op het ijs wil hij het technische aspect vooral in de praktijk laten zien. ‘Het springen vind ik het leukst maar dat is in de sport ook direct het moeilijkst. Bij het kunstrijden zijn sommige elementen verplicht en daarbij is er een korte kür en een langere kür. Bij de korte kür zoek ik vaak krachtige muziek zoals die van Batman. Dat is een beetje donkerachtig . Bij de lange kür hoort juist vrolijke muziek. Singing in the Rain vind ik daar heel mooi bijpassen dus die gebruik ik bijna altijd.’
Zijn zus, nu 16, stopte enige tijd terug al met het kunstrijden. Didier is dat zeker niet van plan. Hij heeft een droom en die is veelzijdig. ‘Net als iedere andere sporter wil ik graag naar een Europees of wereldkampioenschap en de Olympische Spelen zijn natuurlijk helemaal te gek. Ook zou ik graag bij Holiday on Ice willen schaatsen, dat lijkt me echt super.’
Hij noemt het rustig op, straalt ook rust uit maar in zijn eerste schaatsjaren kwam er toch ook vaak spanning bij wanneer Didier het ijs op ging. ‘Soms kreeg ik er echt hoofdpijn van, puur door de spanning. Op een gegeven moment heb ik meegedaan aan het programma van Superkids op RTL 4. Dat ging zo goed dat de spanning sinds die tijd weg is.’
‘Als ik dagje vrij heb, is hangen
op de bank ook wel lekker’
Hij leerde ook om als paar te rijden. ‘Normaal rijd ik solo maar om aan het programma mee te mogen doen, was het verplicht om als paar te dansen. Ik heb daar twee maanden voor moeten trainen en dat ging ook echt goed. Helaas gingen we niet door naar de volgende ronde maar leerzaam was het zeker.’
Nu verlegt Didier Dijkstra steeds weer zijn grenzen. Dat doet hij maar al te graag, uit liefde voor de sport. ‘Daar moet ik wel dingen voor laten, zoals feestjes. Maar dat is de realiteit van topsport. Ik ben een beweeglijk kind, kan ook echt mijn energie kwijt op het ijs maar wanneer ik een dagje vrij heb dan vind ik bankhangen ook wel lekker.’ Om daar direct aan toe te voegen dat het hangen maar tijdelijk is. ‘Ik wil me zelf altijd uitdagen om nieuwe dingen te doen. Nieuwe sprongen leren, een andere kür proberen en kijken wat allemaal mogelijk is. Natuurlijk gebeurt het dan wel eens dat je keihard onderuit gaat, maar zo lang dat in de training is, mag dat. In de wedstrijden moet het dan gebeuren en zo gaat het ook’, sluit hij resoluut af.
Bron: Utrechtsesportkrant
© Foto: Eventphotography.eu
Bekijk hier alle artikelen over Utrechtse talenten op de website van de Utrechtsesportkrant.